Hoe kan het dat jij een hond kan helpen in een paar uur, waarvan andere therapeuten zeggen dat het maanden of jaren gaat kosten?
Net zoals met alles in het leven is er een goede manier en een verkeerde manier om iets te doen. God geeft in Zijn woord duidelijk aan wat de juiste manier is, maar wij mensen denken het altijd beter te weten en maken er een hele ingewikkelde boel van die tot overmaat van ramp ook nog eens helemaal niet werkt.
Als ik een probleemscenario heb, bedenk ik me altijd hoe zoiets zou gaan in een roedel. Hoe zou een hond dit probleem oplossen?
Stel een baasje wil zijn hond niet meer omdat hij irritant gedrag vertoont en hij besluit om hem ergens in ‘t bos uit de auto te gooien (dit gebeurt vaak in de landen om ons heen). Wat gebeurt er dan verder met zo’n hond?
Hij zal onmiddellijk een roedel proberen te vinden om zich bij aan te sluiten omdat hij instinctief weet dat hij in zijn eentje geen prooi kan pakken en dus dood zal gaan. Hij gaat dus niet een roedel zoeken voor de gezelligheid maar uit noodzaak. Stel dat deze hond een gedragsprobleem heeft. Bij zijn vorige baasje viel hij uit tegen honden en beet ze bijvoorbeeld. Denkt u dat dat getolereerd zou worden in de roedel waar hij zich wil aansluiten, dat hij niet heel snel weer kan vertrekken met een paar gapende wonden in zijn nek als hij zoiets probeert te doen? Nu is een hond niet gek en hij zal het dus niet in zijn hoofd halen om dit nog een keer te proberen. Dit is hoe een hond leert en dit is ook hoe wij leren. Er is een consequentie aan ons gedrag. Zodra een hond dat door heeft, houdt hij op met dit gedrag vertonen.
Nou is het eerste wat ik dan vaak hoor: “maar hij heeft een trauma” of “hij is ooit gebeten” of “het is angstagressie” (wat overigens zeldzaam is, maar daarover later meer). Maar stel dat het inderdaad een trauma is of een van de andere bovenstaande dingen, denkt u dat het een andere hond wat uitmaakt in de roedel? Dat hij zal denken: “oh ok bijt me maar want je hebt vast een moeilijke jeugd gehad”. Nee, er wordt meteen korte metten mee gemaakt en hierdoor weet de andere hond meteen wat wel en niet getolereerd wordt. Wij denken vaak dat we zo liefdevol zijn om maar niet te corrigeren en alleen maar begrijpend te zijn, maar hiermee wordt het probleem van de hond niet opgelost en heeft hij en de baas een slecht leven. Wat er dan ook gebeurd is in zijn leven, waardoor het gedrag ook is ontstaan, er is maar één antwoord dat een andere hond zou geven. De andere hond zou laten weten: “doe je dat in mijn roedel, dan corrigeer ik je”. Ze doen dit niet omdat ze gemeen zijn, maar omdat dat de enige manier is om te kunnen helpen. Zodra de andere hond zelfbeheersing leert over zijn acties, gaat het probleem vanzelf weg.
Dit duurt dus geen weken, maanden of jaren maar kan in bijzonder korte tijd. Zodra hij weet dat de roedelleider dit gedrag niet accepteert, zal hij ermee stoppen. Het mooiste is dat zodra het gedrag stopt, de emotie vanzelf wegebt die het gedrag steeds aanwakkerde. Hierdoor zal de hond uiteindelijk echte rust ervaren. Zolang wij het namelijk verkeerd en andersom doen (de emotie behandelen en hopen dat het gedrag dan weggaat) zal het nooit werken. Het gedrag bevordert namelijk de emotie. En hoe langer het gedrag wordt getolereerd, hoe sterker de emotie wordt en hoe meer de situatie verergerd.